میان شعله میسوزد مگر باران؟ نمیسوزد
اگرچه «جسم» هم آتش بگیرد، «جان» نمیسوزد
جان داد که در امان ببیند ما را
خالی کند از یزیدیان دنیا را
پیرمرد مهربان، مثل ابرها رها
زنده است همچنان، زنده است بین ما
این همه آیینگی از انعکاس آه کیست؟
چشمهها در رودرود غصۀ جانکاه کیست؟
بر خاکی از اندوه و غربت سر نهادهست
بر نیزهٔ تنهایی خود تکیه دادهست