ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
کجاست زندهدلی، کاملی، مسیحدمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید