زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو