غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده