با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود