رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی