رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی