ای کاش فراغتی فراهم میشد
از وسعت دردهای تو کم میشد
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد