ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست