وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست