وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید