دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود