او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست