باز جاریست خیابان به خیابان این شور
همقدم باز رسیدیم به میدان حضور
زخم ارثیست که در سینۀ ایرانیهاست
کشورم پر شده از داغ سلیمانیهاست
در خودم مانده بودم و ناگاه
تا به خود آمدم مُحرّم شد
بر مزاری نشست و پیدا شد
حس پنهان مادر و فرزند
ای هلالی که تماشای رخت دلخواه است
هله ای ماه! خدای من و تو الله است
آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله»
یک ماه جرعه جرعه تو را یاد کردهایم
دل را به اشتیاق تو آباد کردهایم
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف