ماه پیش روی ماهش رخصت تابش نداشت
ابر بی لطف قنوتش برکت بارش نداشت
جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد
آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین