رفتی تو و داد از دل دنیا برخاست
از پای نشست هرکه از جا برخاست
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
هر چند ستاره غرق اشک و آه است
خورشید، دلش گرفتهتر از ماه است
قد قامت تو کلام عاشورا بود
آمیخته با قیام عاشورا بود
سجادهٔ اشک تو به هر جا باز است
صد جاده به سمت آسمانها باز است
آگه چو شد از حالت بیماری او
دامن به کمر بست پیِ یاری او