بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
از اشک هوای چشمها تر شده است
ابر آمده است و سایهگستر شده است
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید
چشمت به پرندهها بهاری بخشید
شورِ دل تازهای، قراری بخشید