ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
تو آمدی و در رحمت خدا وا بود
و غرق نور، زمین، بلکه آسمانها بود
از غیب ترنم حضوری آمد
از قلۀ آسمان چه نوری آمد
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی