یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا
سری بر شانۀ هم میگذاریم
دل خود را به غمها میسپاریم
گلی دور از چمن بر شانۀ توست
بهاری بیوطن بر شانۀ توست
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
رباب است و خروش و خستهحالی
به دامن اشک و جای طفل خالی