چون که در قبلهگه راز، شب تار آیی
شمع خلوتگه محراب به پندار آیی
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
قد قامت تو کلام عاشورا بود
آمیخته با قیام عاشورا بود
سجادهٔ اشک تو به هر جا باز است
صد جاده به سمت آسمانها باز است
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
آگه چو شد از حالت بیماری او
دامن به کمر بست پیِ یاری او
بعد از آن واقعهٔ سرخ، بلا سهم تو شد
پیکر سوختهٔ کربوبلا سهم تو شد