حافظ شیرازی

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین سال ۷۲۷ ه.ق در شیراز به دنیا آمد. او در نوجوانی قرآن را حفظ کرد و از همین رو به «حافظ» معروف شده است و معروف‌ترین لقب او نیز «لسان‌الغیب» است. حافظ در روزگار خود شاعری مشهور و شناخته شده بود، اما شرح احوال و زندگی‌اش به طرز عجیبی مجهول و پنهان است. او در طول زندگی با بسیاری از سلاطین و بزرگان تعامل داشت و با اهل علم، ادب و شعر هم‌نشینی می‌کرد. آوازهٔ شعر حافظ در زمان زندگی‌اش، به سرزمین‌‌های دیگر مانند شبه‌قارهٔ هند رسیده بود. حافظ از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود و اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شده است. حافظ در سال ۷۹۲ ه.ق وفات یافت و آرامگاهش در حافظیه شیراز واقع شده است. در تقویم، روز ۲۰ مهر به‌عنوان روز بزرگداشت حافظ ثبت شده است.

حافظ شیرازی

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را