فکر کردی که نمانده دل و... دلسوزی نیست؟
یا در این قوم به جز دغدغهٔ روزی نیست؟
در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
«دیروز» در تصرّف تشویش مانده بود
قومی که در محاصرۀ خویش مانده بود