ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
آهن شدهایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
با ذكر یا كریم همه یاكریمها
خواندند با تو یا علی و یا عظیمها
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت