عارف وسط خطابۀ توحیدش
زاهد بعد از نماز پرتردیدش
نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم
گفتند: که تا صبح فقط یک راه است
با عشق فقط فاصلهها کوتاه است
سالی گذشت، باز نیامد وَ عید شد
گیسوی مادر از غم بابا سپید شد
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
فرق مادر شهید
با تمام مادران دیگر زمین
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
دوباره عطر گل یاس در حرم پیچید
و قلبها شده روشن در آستانۀ عید