عارف وسط خطابۀ توحیدش
زاهد بعد از نماز پرتردیدش
پیرمرد مهربان، مثل ابرها رها
زنده است همچنان، زنده است بین ما
نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم
گفتند: که تا صبح فقط یک راه است
با عشق فقط فاصلهها کوتاه است
سالی گذشت، باز نیامد وَ عید شد
گیسوی مادر از غم بابا سپید شد
فرق مادر شهید
با تمام مادران دیگر زمین
ای آسمان به راز و نیازت نیازمند
آه ای زمین به سوز و گدازت نیازمند
دوباره عطر گل یاس در حرم پیچید
و قلبها شده روشن در آستانۀ عید