علی‌اکبر لطیفیان

علی‌اکبر لطیفیان در سال ۱۳۵۳ در تهران متولد شد. وی پس از گذراندن تحصیلات حوزوی از جوانی با شرکت در جلسات اهل بیت (علیهم‌السلام) به سرودن شعر علاقه‌مند شد. سیدرضا جعفری و جواد حیدری در عرصۀ شعر آیینی با او همکاری و دوستی داشته و دارند. لطیفیان در حال حاضر، در قم سکونت دارد. از آثار او می‌توان به «سه نقطه»، «تولیت آدم» و «داریم با حسین‌حسین پیر می‌شویم» اشاره کرد.

علی‌اکبر لطیفیان

تقلیدِ هلال ماه از «ع» علی‌ست بر گردن خورشید فقط دِین علی‌ست

گریه کن لؤلؤ و مرجان، که هوا دم کرده چاهِ کوفه عطشِ چشمۀ زمزم کرده

باید سخن از حقیقت دین گفتن از حُرمَت قبلۀ نخستین گفتن

چقدر ها کند این دست‌های لرزان را؟ چقدر؟ تا که کمی سردی زمستان را...

مگر نه اینکه همان طفل غزه طفل من است چرا سکوت کنم سینه‌ام پر از سخن است

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد كز احترام علی كعبه محترم گردد

دل نیست این‌که دارم گنجینهٔ غم توست بیگانه باد با غیر این دل که محرم توست

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

چشم دل باز کن که جان بینی آن‌چه نادیدنی‌ست آن بینی

هر کسی را به سر هوایی هست رو به سویی و دل به جایی هست

تقلیدِ هلال ماه از «ع» علی‌ست
بر گردن خورشید فقط دِین علی‌ست

گریه کن لؤلؤ و مرجان، که هوا دم کرده
چاهِ کوفه عطشِ چشمۀ زمزم کرده

باید سخن از حقیقت دین گفتن
از حُرمَت قبلۀ نخستین گفتن

چقدر ها کند این دست‌های لرزان را؟
چقدر؟ تا که کمی سردی زمستان را...

مگر نه اینکه همان طفل غزه طفل من است
چرا سکوت کنم سینه‌ام پر از سخن است

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است
می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد

دل نیست این‌که دارم گنجینهٔ غم توست
بیگانه باد با غیر این دل که محرم توست

در میان جامعه از آه خود با ماه گفتم
أیها الهادی النقی؛ یابن رسول الله گفتم

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

چشم دل باز کن که جان بینی
آن‌چه نادیدنی‌ست آن بینی

هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست