شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت