تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم