نمردهاند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
من حال پس از سقوط را میفهمم
آشفتهام این خطوط را میفهمم
ای خون تو همچنان نگاهت گیرا
ای جانِ به عرش رفتۀ نامیرا
جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟
گر به چشم دل جانا، جلوههای ما بینی
در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
