توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
مهر خوبان دل و دین از همه بیپروا برد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی