توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
عمریست انتظار تو ای ماه میکشم
در انتظار مهر رخت آه میکشم
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
شبی که مطلع مهر از، طلوع زینب بود
فروغ روز نشسته، به دامن شب بود
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی