هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
کجاست زندهدلی، کاملی، مسیحدمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی