ماه پیش روی ماهش رخصت تابش نداشت
ابر بی لطف قنوتش برکت بارش نداشت
جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد
آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد
هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
شرط محبت است بهجز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو