گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند