وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
از عشق بپرسید، که با یار چه کردند؟
با آن قد و بالای سپیدار، چه کردند
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند