ز رویت نه تنها جهان آفریدند
به دنبال تو کهکشان آفریدند...
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
خجسته باد قدوم تو، ای که بدر تمامی
فروغ دیدهٔ ما، مهر جاودانهٔ شامی
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود