چشم دل باز کن که جان بینی
آنچه نادیدنیست آن بینی
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود