بیا که شیشه قسم میدهد به عهد کهن
که توبه بشکن، اینبار هم به گردن من
دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزهها کنم
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
دیر شد دیر و شب رسید به سر
یارب! امشب نکوفت حلقه به در
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز
نهضتت مایهٔ الهام جهان است هنوز
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم