وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد