هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت
این بار، بار حج خود را مختصر برداشت
آن قدر که گویا فقط بال سفر برداشت
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
«با هر قدم سمت حرم لبیک یا زینب
در عشق سر میآورم لبیک یا زینب...»
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت