من كیستم؟ کبوتر بیآشیانهات
محتاج دستهای تو و آب و دانهات
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحهصفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
از اشک هوای چشمها تر شده است
ابر آمده است و سایهگستر شده است
چشمت به پرندهها بهاری بخشید
شورِ دل تازهای، قراری بخشید