آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلومتر از امام عاشورا بود