در خاک دلی تپنده باقی ماندهست
یک غنچۀ غرق خنده باقی ماندهست
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
مردی که دلش به وسعت دریا بود
مظلومتر از امام عاشورا بود
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم
زمان چه بیهدف و ناگزیر در گذر است
زمان بدون شما یک دروغ معتبر است!