سر تا به قدم عشق و ارادت بودی
همسنگر مردی و رشادت بودی
کو خیمۀ تو؟ پلاک تو؟ کو تَنِ تو؟
کو سیمای خدایی و روشنِ تو؟
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
آنقدر نقش لالۀ پرپر کشیدی
تا آنکه آخر، عشق را در بر کشیدی
خاموش ولی غرق ترنّم بودی
در خلسۀ عاشقانهات گُم بودی
تا کی دل من چشم به در داشته باشد؟
ای کاش کسی از تو خبر داشته باشد