تماشا کن تکان شانهها را
حکایت کن غم پروانهها را
آوای نسیم و باد و باران
آهنگ قشنگ آبشاران
کاش تا لحظۀ مردن به دلم غم باشد
محفل اشک برای تو فراهم باشد
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
در سینه اگرچه التهابی داری
برخیز برو! که بخت نابی داری
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
این بار، بار حج خود را مختصر برداشت
آن قدر که گویا فقط بال سفر برداشت
«با هر قدم سمت حرم لبیک یا زینب
در عشق سر میآورم لبیک یا زینب...»