اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای اینکه نمیرد حیات، میمانی
دوباره سرخه تموم دفترم
داره خون از چشای قلم میاد
شکوه تاج ایمان بر سر ماست
شجاعت قطرهای از باور ماست
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
از زخم شناسنامه دارند هنوز
در مسجد خون اقامه دارند هنوز