آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
چو بر گاه عزّت نشستی امیرا
رأیت نعیماً و مُلکاً کبیرا
زمان چه بیهدف و ناگزیر در گذر است
زمان بدون شما یک دروغ معتبر است!