بیدل و خسته در این شهرم و دلداری نیست
غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
در بند اسارت تو میآید آب
دارد به عمارت تو میآید آب
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست