زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد
يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما