روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟